Δύο τρανταχτά γεγονότα συντάραξαν και συνταράζουν τον άνθρωπο, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε πάνω στη γη, η γέννηση και ο θάνατος. Κοιτάζει γύρω του και βλέπει ότι όλα έχουν μιαν αρχή κι ένα τέλος. Τα παιδιά του γεννιούνται και πεθαίνουν. Το ίδιο και τα ζώα, τα φυτά και τ’ άστρα. Η γέννηση και ο θάνατος εναλλάσσονται χωρίς σταματημό.

Γυρίζοντας πίσω τους δείκτες του χρόνου φτάνει στο σημείο μηδέν όπου ένας άνδρας και μια γυναίκα φέρνουν στον κόσμο τα πρώτα παιδιά. Αυτούς ποιος τους γέννησε; Σκέφτεται και ξανασκέφτεται και το μυαλό του γεννά το θεό. Ο θεός πρέπει να υπήρχε ανέκαθεν και να μην πεθαίνει ποτέ.

Κοντολογίς ανακαλύπτει ότι μόνο το έδαφος που πατά, δηλαδή η γη, και το ουράνιο σύμπαν που τον σκεπάζει, ο ουρανός, είναι εκεί ανέκαθεν και δε φαίνεται να τα διαταράσσει ο χρόνος. Αυτοί θα είναι και οι πρώτοι θεοί του: Ο Ουρανός και η Γη. Παραδειγματισμένος μάλιστα από το γήινο κόσμο που τον περιτριγυρίζει, δεν μπορεί να σκεφτεί διαφορετικά το θεό εκτός από δυάδα, αρσενικό και θηλυκό, άνδρα και γυναίκα: άνδρας ο Ουρανός και γυναίκα η Γη.